بسی رنج بردم دراین سال سی

ابوالقاسم فردوسی توسی (۳۲۹ هجری قمری - ۴۱۶ هجری قمری، در توس خراسان)،

شاعر حماسه سرای ایرانی و سرایندهٔ شاهنامه، حماسهٔ ملی ایران، است.

برخی فردوسی را بزرگ ترین سرایندهٔ پارسی گو دانسته اند

که از شهرت جهانی برخوردار است. فردوسی را حکیم سخن، حکیم توس و استاد سخن گویند.

فردوسی دهقان و دهقان زاده بود. او آغاز زندگی را در روزگار سامانیان و

هم زمان با جنبش استقلال خواهی و هویت طلبی در میان ایرانیان سپری کرد.

در نگاهی کلی دربارهٔ دانش و آموخته های فردوسی می توان گفت او زبان عربی می دانست،

اما در نثر و نظم عرب چیرگی نداشت. او پهلوی خوانی را به طور روان و پیشرفته نمی دانست،

اما به گونهٔ مقدماتی مفهوم آن را دریافت می کرد. به هرروی،

در شاهنامه هیچ نشانه ای دربارهٔ پهلوی دانی او نیست.

پژوهشگران سرودن شاهنامه را برپایهٔ شاهنامهٔ ابومنصوری از زمان سی سالگی فردوسی می دانند.

تنها سروده ای که روشن شده از اوست، خود شاهنامه است.

سروده های دیگری نیز از برای فردوسی دانسته شده اند،

که بیشترشان بی پایه هستند. نامورترین آن ها مثنوی ای به نام یوسف و زلیخا است.

سرودهٔ دیگری که از فردوسی دانسته شده،

هجونامه ای در نکوهش سلطان محمود غزنوی است.

شاهنامه پرآوازه ترین سرودهٔ فردوسی و یکی از بزرگ ترین نوشته های ادبیات کهن پارسی است.

فردوسی شاهنامه را در سال ۳۸۴ هzwj;.ق، سه سال پیش از بر تخت نشستن محمود، به پایان برد و

در ۲۵ اسفند سال ۴۰۰ هzwj;.ق برابر با ۸ مارس ۱۰۱۰ م، در71 سالگی ، تحریر دوم را به انجام رساند.

در <<پیشگفتار بایسنقری>> نام فردوسی با <<حکیم>> همراه است.

او افزون بر دانش های روزگار و خوانده های بسیار،

مردی ژرف نگر، آزاداندیش، تیزبین و نکته سنج در رویدادهای گذشته و حال بود.

فردوسی در شمار آن شاعران نه چندان پرشمار است که پاکی سخن او آلوده نشده و

حتی واژه ای که زننده و ناسزا باشد، از او سر نزده است.

اثرگذاری فردوسی و شاهنامهٔ او بر زبان و ادب پارسی انکارناشدنی ست.

برگردان ها، پژوهش ها و چاپ های فراوانی دربارهٔ فردوسی و

شاهنامه به بسیاری از زبان های زندهٔ سراسر گیتی انجام شده است.

برابر کتابشناسی فردوسی و شاهنامه، گردآوری ایرج افشار،

با به شمارآوردن سروده های منسوب به فردوسی

مانند یوسف و زلیخا تا سال ۱۳۸۵، ۵۹۴۲ شماره اثر گونه گون در این سال ها به دست آمده است

مدال بسیار کمیاب فردوسی

به مناسبت جشن هزارمین سال فردوسی

سال ضرب : 1313 شمسی جنس برنز

توضیحات :

این مدال در تیراژ محدود وابعاد بسیار بزرگ

وزن 384گرمو قطر 90 میلی متر ضرب شد

روی مدال تصویر حکیم ابوالقاسم فردوسی و

پشت مدال بازسازی صحنه ای از شاهنامه با شعر زیر :